eisbaer

Jónas: Segðu mér Lifur, hvernig hafa umskiptin verið?

Lifur: Sko, þetter bara helvíti fínt sko, miklu minna að gera og svona og mar fær að kynnast fullt af nýjum hlutum. Ég er líka búnað fattað handbolti er bara bakhrindingar og peysutog og körfubolti og rapp er málið sko.

J: Er það satt sem maður heyrir að málfar þitt hafi breyst og verði æ líkara málfari unglinganna sem þú, ja eða Davíð, þjálfið alla daga?

L: Æ, jú, kannski, en það er bara fínt mar, það er ekki alltaf hægt að tala eins og Íslendingabók mar, þetta verður líka að meika smá sens sko, svo getur mar líka kvótað svo mikið í Hómer, það gefur miklu meira ríspekt, sko, mar horfir auvitað á Hómer alltaf þegar mar er ekki að þjálfa, sko.

J: Já, hvað segirðu, er búið að gefa Hómerskviður út á DVD formi?

L: [Tómt starandi augnaráð, hægra munnvikið dregst í átt að hægri nasavængnum sem brettist í átt að auganu, augabrúnir krumpast, svipurinn aftur í samt lag, tyggjókúla blásin, sprengd, tuggið tvisvar og svarað] Hómerskviður? Skilekki, ertu að meina kviður svona eins og magi eða? Hómer er auvitað með ge-egan maga sko.

J: [Ráðvilltur eitt andartak, síðan vandræðalegur] Þú átt sem sagt við Hveravalla-Hómer, altso, Hómer nokkurn Simpson?

L: [Hrokafullt, hneykslað svar] Já, enekki hvað?

J: Nú hefur verið ansi stirt milli þín og fyrrum hýsils, Stefáns Freys. Er einhver von til að þið náið sáttum?

L: Sko, eins og staðan er núna langar mér ekkert aftur til hans. Ég er alveg búinn að finna mig uppá nýtt sko, í þessu nýja hlutverki. Það er ótrúlega flippað að vera heili, sko, mar getur nebblega gert svo ógisslega mart ef mar bara vill, en ég vill bara ekki gera neitt og þa er líka bara kúl, Davíð er nebblega ekki að kvarta neitt og mér hlakkar bara til hvers dags eins og enginn sé morgundagurinn, sko, en eini gallinn er auvitað að ég er í öðrum blóðflokki og verð því að hætta í næstu viku, við Davíð erum gegt ósátt, þetta hefur verið svona win-win situation hjá okkur sko, en ætli ég fari ekki aftur til Stefáns og núna neyslunni ríkari.

J: Reynslunni?

L: Já eða það.

J: Við þökkum Lifrinni fyrir innilegt og gott spjall og kveðjum í kvöld. Passið ykkur á myrkrinu.

Í fyrra lagi eru veikindi. Ég er yfirleitt afar umburðarlyndur gagnvart veikindum og held nú að flest allir séu meira eða minna veikir. Hins vegar er það nú þannig að sum veikindi eða fötlun eiga verr við tiltekin störf  en önnur. Geimfari má t.d. ekki hafa fengið heilablóðfall, barnaníðingur sem hefur verið útskrifaður af stofnun verður ekki dagmamma og dvergur verður tæpast atvinnumaður í NBA - leiðinlegt, en svona er þetta bara. Ekki veit ég nú hvað hefur hrjáð Ólaf F. en við höfum áður reynt menn með geðbresti í valdastöðum og enduðum á að koma þeim manni á verndaðan vinnustað áður en allt færi endanlega fjandans til. Vonandi er nú Ólafur ekki eins illa haldinn en það hlýtur að vera fullkomlega eðlilegt að setja einhver spurningamerki við þessi veikindi.

Í seinna lagi fer þessi helvítis tepruskapur varðandi mótmæli alltaf hrikalega í taugarnar á mér. Nú rís plebbi eftir plebba upp og fordæmir "skrílslætin" á pöllum ráðhússins í dag. Fólk er í fullkomnum rétti til að láta í ljós skoðanir sínar og án borgaralegrar óhlýðni værum við í besta falli enn á miðöldum. Auðvitað hitnar fólki í hamsi og eitthvað gengur aðeins of langt, en það hlýtur að vera skárra en að láta allt yfir sig ganga. Hvað ætla plebbarnir að gera þegar kemur til þess að Hæstiréttur verður færður til Valhallar? Sussa á skrílinn?

Reiðilestri dagsins er hér með lokið.

Æ, hvað ég yrði lélegur bókasafnsfræðingur. Mér datt í hug að henda inn hérna spurningum sem ég samdi fyrir Drekktu betur pub-quizið fyrir nokkru. Auðvitað hafði ég ekki vistað lokaútgáfuna á réttum stað. Hún varð eftir á vinnutölvunni sem er líklega búið að "strauja" núna. Óreiðan vinnur alltaf að lokum. Ojæja, ég verð líklega spyrill aftur á næstu mánuðum og reyni þá að muna eftir að henda keppninni inn. Annars náðum við Formaðurinn ágætum árangri á tímabili, vorum t.a.m. tvisvar sviknir um bráðabana vegna dómaraskandals. Annað skiptið ætlaði Formaðurinn að vaða í spyrilinn enda ekki á hverjum degi sem hann fær ekki rétt fyrir Bítlaspurningu. Síðan þá hefur okkar ástkær formaður alltaf mætt í bol með áletruninni "Harrison var 17 í Hamborg!".

Þar sem ég svík sauðtrygga lesendur um spurningarnar mínar ætla ég í sárabætur að koma með eina sem var síðasta föstudag. Það er nefnilega ekki á hverjum degi sem menn dúkka upp með stærðfræðiþraut í Drekktu betur, enda "krádið" ekki beint raunvísindasinnað. Spurningin var eitthvað á þessa leið:

Fjórum hlutum, A, B, C og D er pakkað í fjóra kassa, einum í hvern, þannig að ekki er hægt að greina þá sundur. Síðan fær hópur fólks að giska á  hvaða hlutur er í hvaða kassa. Af 123 þátttakendum eru 43 ekki með neina ágiskun rétta, 36 giska á einn hlut réttan og 34 ramba á tvo rétta hluti. Hve margir giska á þrjá og fjóra rétta hluti?

Jólin voru ljómandi fín að vanda. Helst maður hafi lesið minna en vanalega, sem skrifast helst á reikning ættingja og vina. Af einhverjum sérkennilegum ástæðum vilja vinir mínir og ættingjar endilega vera niðurlægðir í hverju spilinu á fætur öðru á hátíðisstundum - Freud á örugglega eitthvað 30 stafa nafn yfir þetta. Ég gat auðvitað ekki valdið þessu fólki vonbrigðum og uppfyllti þarfir þeirra til hins ýtrasta.

 Einhverjar bækur hef ég þó komist yfir að lesa. Las fyrst Sandárbókina, Gyrðis Elíassonar. Afar vel skrifuð og hnitmiðaður texti, sem höfðar mjög vel til mín. Hins vegar fannst mér tilfinnanlega vanta uppá plottið. Örugglega eru margir rithöfundar þannig að þeir bara verða að skrifa til að halda heilsu en sleppið því nú endilega að vera að gefa þetta út ef engin er grunnhugmyndin að fléttu eða plotti, svo maður sletti nú á dönsku. Einnig varð Argóarflísin fyrir barðinu á mínum lestri og ég held barasta að Sjón sé að komast í flokk minna eftirlætishöfunda. Líkt og Gyrðir er textinn sérstaklega lipur og skemmtilegur, auk þess sem hann hafði fyrir því að splæsa í smá plott. Þriðja og besta sagan sem ég las var klassíkin Alexis Sorbas eftir Nikos Kazantzakis. Alger snilld og alls ekki vel til þess fallin að svæfa villidýrið í mönnum. Þetta er sjálfsagt ein af síðustu bókunum sem menn finna á meðferðarheimilum!

Vegna þessara sálfræðikvilla sem ásækja ættingja mína og vini á ég því enn nokkuð eftir af jólalestrinum og á því góðar vikur framundan.