Málsvörn bloggarans.

Af hverju bloggar fólk?

Það hefur skoðanir sem verða að komast út til almennings.

Það vill taka virkan þátt í þjóðfélagsumræðunni.

Það vill láta fjarskylda vita hvernig lífið gengur fyrir sig.

Það vill salta í sár Liverpool-aðdáenda á opinberum vettvangi.

Það vill halda uppi nettri síðu með félögunum til að segja sögur af fylleríum og kvennafari (karlafari).

Það hefur alltaf haldið dagbók og datt sí svona í hug að halda hana á netinu.

OG SVO FRAMVEGIS...

Kjaftæði! Ástæðan er sjálfsást og fátt annað. Fólk býr til heim þar sem það fær að vera aðalnúmerið og sjálfsástin blómstrar. En það er erfitt að vera ástfanginn af einhverjum sem enginn samþykkir að sé fallegur. Þess vegna vanda bloggálfarnir sig við að líta alltaf öðru hvoru á hvern annan, vitandi að viðlitið verður endurgoldið. Þannig fæst samþykki fyrir eigin fegurð og sjálfsástarsambandinu er viðhaldið. Afleiðingin er síðan samfélag ástfanginna í bloggheimum og allir eru ánægðir.

Af hverju ætla ég þá að fara að taka þátt í þessu? Svarið liggur í augum uppi. Ég er mjööög ástfanginn af sjálfum mér. Eini gallinn er að ég er frekar latur að eðlisfari og gætu skrifin því orðið nokkuð stopul, sem aftur veldur því að enginn nennir að líta við og staðfesta mína bjargföstu trú um eigin fegurð og ágæti. Það er hins vegar smáatriði sem ég mun algerlega leiða hjá mér.